Verslag van het Ceciliafeest van het Kerkkoor Effen

24 november 2013.

Dit jaar is er een om niet te vergeten, het is het jaar waarin het Koor, de sopranen en alten, de tenoren en bassen onder leiding van de dirigent Peter van Ginneken en met Alice van der Gaast aan het orgel, stilstaan bij de oprichting 1938. Het koor viert haar vijf en zeventig jarig bestaan.

Dit jubeljaar kreeg nog meer glans omdat er twee koorleden, Rien Koeken en Corry Koeken-Lips hun gouden jubileum op deze heugelijke dag vierden.

De dag die begon met een dienst van Woord en Communie. De viering, waarin werd voorgegaan door de contactpastor van de Effense Geloofsgemeenschap, kreeg een extra dimensie door de vele liederen die speciaal voor dit jubileum waren ingestudeerd. Op een vocale wijze, zoals dat voor een koor met alleen maar ereleden geldt, werden deze voor een matig gevulde kerk ten gehore werden gebracht.

Tijdens de viering heeft Pastor A. Lint, de voorganger, het koor al tijdens de homilie zeer uitgebreid zijn gelukwensen doen toekomen. Zo uitgebreid zelfs dat het Koor tot haar tachtigste verjaardag er mee toe kan.

Het hele Koor werd uitgenodigd al vast een voorschot te nemen op de toekomst om op een door de pastor te organiseren datum te komen kijken naar een aan, koor en zang gerelateerde film.

De beiden gouden jubilarissen hebben uit handen van de vicevoorzitter van de Nazarethparochie de bijbehorende gouden versierselen van de Gregoriusvereniging ontvangen. Van de gelegenheid tot feliciteren werd door de aanwezigen kinderen, kleinkinderen en overige kerkgangers dankbaar gebruik gemaakt.

Het merendeel van de leden van het Koor zijn na de viering met introducé naar de Kievitslaar gegaan om het feestprogramma, zoals ieder jaar voorbereidt door het Cecilia comité onder de bezielende leiding van Piet Rasenberg, op een ludieke wijze uit te voeren.

De feesttaart, deze keer voorzien van een eetbare groepsfoto van het koor, vond mijn inziens iets te gretig aftrek. Blijkbaar waren er bij, die eetbaar beter te verteren waren.

Er werd, met een toepasselijk lied de jubilarissen van het afgelopen jaar met hun gouden koorjubileum toegezongen en er werd gezongen voor Nel en Jaan Mathijsen omdat die het afgelopen jaar hun gouden bruiloft hadden gevierd. De gekozen melodieën en teksten lieten op een mooie manier iets zien van de persoonlijkheid en aard van diegene die werden toegezongen.

Het enige wat niet wou meewerken was de nieuwe muziekinstallatie van de Kievitslaar. Zoals iedere toy voor een boy was deze uitgevoerd met duizend en een knopjes, schakelaartjes, schuifjes  en knipperlichten waar vervolgens niemand van weet wat er mee gedaan moest worden. Een duidelijke uitleg en deugdelijke handleiding ontbrak.

Het apparaat heeft tot vele ergernissen en hilariteit geleid.

Jaan en Nel hadden een toepasselijk lied gemaakt voor het jubileum van het koor met de bijzonderheid dat het a capella werd gezongen, gelukkig zonder muziekbegeleiding.

Het programma werd voortgezet met een voortreffelijke maaltijd geserveerd op het biljart, met voor elk wat wils uit de Chinese keuken. Ik heb er gezien, die volgens mij hebben gedacht dat de Vasten begon en niet er bij stil stonden dat het de Advent betrof. Zo werd er in diverse ronden van de maaltijd gebruik gemaakt om het bord nogmaals te vullen.

De pastor kan heel goed preken door ons een spiegel voor te houden maar hij kan ook heel goed eten. Beiden doet ons een deugd

Er kwamen plotseling dikke auto’s voorbij gereden naar de parkeerplaats waar een bont gezelschap van robuuste dames uitstapten, die zich zichzelf  "Trekdrop en de Zuurtjes" noemden. De bonte verzameling van een zestal dames ontpopten zich als een groep die tranentrekkers, schlagers, levensliederen en alle andere meezingers en meebrullers ten gehore brachten. Meerdere keren werden enkelen van de aanwezigen mannen uit de zaal ingezet voorzien van een gleufhoed. Trekdrop en de Zuurtjes dachten zeker dat wij geen onderscheid konden maken tussen mannen en vrouwen. Wij weten wel beter dat uiterlijke kenmerken vrouwen tot vrouwen maken.

Het was erg gezellig met de Trekdrop en de Zuurtjes, er was geen gebrek aan ambiance. Maar aan "Trekdrop en de Zuurtjes" kwam ook een eind.

Het laatste gedeelte van de middag betrof het eigen werk

Als scribent van dit verslag, als geen lid van het Koor, had ik gemeend in de inleiding naar het lied van Roos voor het jarige Koor een blik te moeten werpen in de openbare ledenlijst van het Koor. Ik kwam tot de ontdekking dat er dit jaar nog verborgen, niet te vieren jubilea waren, van leden die 35 jaar bij het Koor waren.

Ik heb gemeend daar eenmalig, alleen in dit jubeljaar, aandacht aan te moeten besteden met als gevolg dat ik Kees Koeken en Piet Rasenberg met een herinneringsmedaille kon verblijden.

Omdat Piet, als hoeder van de Effense liedkunst te kennen heeft gegeven zijn pen (waarschijnlijk tijdelijk)  aan de wilgen te hangen, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om Roos Voesenek die tot nu toe in staat is gebleken om een liedtekst te maken en deze op de toepasselijke melodie te zetten, een stimulans in de vorm van een aandenken te geven. Dit om in ieder geval de koormomenten in het komende jaar vast te leggen. Piet heeft op een symbolische manier haar het ereteken uitgereikt als aanmoediging om door te gaan. Gaarne reactie van al diegenen die ook in staat zijn om dit voor het Koor te doen.

Roos heeft haar lied voor het jarige koor alleen gezongen, met een weigerachtige geluidsinstallatie op de melodie van de Carpenters. Het refrein werd door de aanwezigen uit volle borst meegezongen.

Daarna was het de beurt van Wim Baremans die de aanwezigen verraste met uiting van de toonkunst die nog nooit bij een koorfeest was vertoond.

Wim bleek een goede kunstfluiter te zijn, die op deze manier een aantal bekende deuntjes ten gehore heeft gebracht. Hulde, hulde aan Wim, wie doet hem dit na?

Het feest werd besloten door Nel en Jaan met een lied "Ver in de toekomst" dat Effen een mondaine badplaats aan de kust is geworden met alle voor en nadelen daarvan. Ik zag me daar al vertoeven met de rollator en rolstoel. Niet de Benidorm Bastaards maar de Effense Bastaards samen aan het strand. De Hendrikssen, De van Rijckevorsels, De van Beeken, De Voesenekken en de Koekens en alle anderen woonachtig op Effen.

Piet Rasenberg heeft na een driemaal herhaald, We meet again, het feest van het 75 jarig bestaan afgesloten en na een gezellige nazit is iedereen voldaan huiswaarts gekeerd.

Het was weer een genoeglijke bijeenkomst, diegene die dachten dat het Vasten zou worden hebben daar misschien nog buikpijn van.

 

Van onze verslaggever: Joost Huijbrechts.