Verslag
VERSLAG VAN HET CECILIAFEEST VAN HET EFFENSE
KOOR
Zondag 23 november 2014
Op een bijna zomerse zondag 23 november 2014 is het
zangkoor van de Geloofsgemeenschap Effen weer samengekomen om de naamdag van zijn patrones te vieren. Het is alweer de 76ste keer dat alle leden
samenkomen om de feestdag zoals gebruikelijk te beginnen met een plechtige
viering in ons mooie kerkje in Effen. Het kerkje dat volgens de liturgisten al
sinds haar bouw in 1939 een voorbeeld is van een stijl waarbij alles is
geconcentreerd op de transformatie van het mysterie van de consecratie. In deze
viering gaat pater Heinz Baart als inleenpastoor voor in de eucharistieviering
met Mich Potters als organist.
Alle koorleden van jong tot oud, dat wil zeggen vanaf de
leeftijd van midden vijftig tot de leeftijd der sterken, hebben zich tijdens
repetities voorafgaand aan deze plechtige viering ingespannen om bij het zingen
van het jubellied “Jubilate” een uit hun midden te eren voor haar veertigjarig lidmaatschap van het koor.
Deze mijlpaal is bereikt door Trinette Proost echtgenote
van de helaas ons veel te vroeg ontvallen vicevoorzitter van de voormalige
Parochie H. Moeder Gods, Jan Proost.
Trinette heeft de versierselen van Sint Gregoor in goud
ontvangen van de huidige vicevoorzitter van de Nazareth parochie Jan Hendrickx in
het bijzijn van allen die haar dierbaar zijn, haar kinderen en kleinkinderen en
postuum haar dierbare Jan.
Na een indrukwekkend "Jubilate" met de solopartijen van de
heren Piet Rasenberg en Rien Koeken, koorleden en een klaterende samenzang van sopranen en alten zijn de
koorleden en genodigden naar de Kievitslaar gegaan om daar het Ceciliafeest op
een meer informele wijze voort te zetten.
Van de mogelijkheid Trinette en haar kinderen te
feliciteren na de dienst werd door de aanwezigen in de Kerk in grote getalen
gebruik gemaakt.
Ook voor dit informele bijeenzijn heeft zich weken
geleden het koorbestuur aangevuld met enkele koorleden verenigd tot het Cecilia comité.
In dit comité samengesteld uit aanstormend talent
(aanstormend soms met behulp van bril stok en rollater) komt de fine fleur van
onze kleine gemeenschap op creatief, artistiek en uitvoerend gebied bovendrijven.
Alle voorbereidingen voor het koorfeest hebben plaatsgevonden
in het diepste geheim in schuurtjes, zolder- en achterkamertjes en in naburige
gemeenten, om impresario’s en talentenscouts uit ons kleine Effen te weren. Wij
willen dit talent voor onze gemeenschap behouden.
Naar verluid zijn “In Hollands gots Talent” al plaatsen
gereserveerd voor onze verborgen BN ers.
Ik als buitenstaander van het koor en opsteller dezes heb
op de zwarte markt voor € 17.50 nog op de valreep een toegang kunnen
bemachtigen voor de Kievitslaar..
Alle pogingen mijnerzijds om inzicht te krijgen over de
inhoud van datgene wat zou komen zijn gestrand op een hardnekkig stilzwijgen en
een embargo van de uitvoerende artiesten en kunstenaars.
In de Kievitslaar is, na een kopje koffie met petit four,
een openingswoordje uitgesproken door de praeses van het koor, Piet Rasenberg. Met
een welkom aan alle aanwezigen en in het bijzonder aan de genodigden van de
gouden jubilaris en Alice van der Gaast, de organist van de cantor.
Het welkomstlied “Gildebroeders en zusters” werd gezamenlijk
ten gehore gebracht.
Na een toespraak van Piet Rasenberg voor de gouden
jubilaris waarin nogmaals de verdiensten van haar overleden echtgenoot van
Trinette worden vermeld voor kerk en koor, wordt de gouden jubilaris verzocht naar voren te treden en
zij wordt toegezongen door het Cecilia comité. Het embargo is opgeheven en
Trinette wordt terecht in het zonnetje gezet en ontvangt een grote bos bloemen
en de oorkonde. Het lied is voor haar door Roos op het lijf geschreven en roept
een zichtbare emotie op. Iedereen krijgt de gelegenheid om haar en al haar
dierbaren met haar jubileum te feliciteren.
Het is een goed gebruik om bijzondere jubilea van het
afgelopen jaar voor de koorleden op deze dag te herdenken en daarbij een
feestlied te zingen.
Lenie en Piet Kox 40 jaren houden zij elkaar letterlijk en
figuurlijk in evenwicht in het huwelijk. Onlangs zijn ze uitgeweken naar de Effense
enclave in Rijsbergen, daar waar reeds meerdere Effenaren hun heil hebben
gezocht over de grens. Ze hebben hun 40 jarige bruiloft gevierd in restaurant "De Tijd" met
de hele buurt, familie vrienden en bekenden, maar hier wordt het nog eens
dunnetjes overgedaan met een lied voor hen, vertolkt door het Cecilia comité
Anka en Peter van Wijmen hebben zelfs de vijftig jaar
volgemaakt. In stilte hebben ze dat jubileum in de familiekring gevierd. Bij
het Effens koor kom je daar niet mee weg en hun lief en leed is wederom
vertolkt in een lied waarbij de maker ervan in de omgeving van de Raamschoorseweg
is gesignaleerd om zich de sfeer van huis en haard in zich op te nemen om een
toepasselijk lied te componeren voor het gouden paar.
Beide echtparen zijn door alle aanwezigen nogmaals met
hun jubilea gefeliciteerd en bloemetje van het formaat dat past bij Prinses
Maxima is aan Lenie en Anka uitgereikt.
De tijd was nu aangebroken om aan de inwendige mens
aandacht te schenken. Het uniform van de meeste koorleden aangeschaft in lang
vervlogen tijden is de laatste jaren voor velen al een beetje beginnen te
knellen en kon nu op de proef worden gesteld. Diverse knoopjes en ritsen werden
tijdens de maaltijd wat bijgesteld. De maaltijd was weer voortreffelijk en alle
hulde mocht weer uitgaan naar de keukenbrigade van Marjo en haar assistenten.
Het gezelschap “De Glacis” om de aanwezigen te verpozen
had intussen zijn intrede gedaan. In de aankondiging stond dat de gezelligheid groot en de artistieke
kunstwaarde wat minder was. Dit naar Brabantse waarden vertaald we gaan ons
lekker op een luchtige soms een beetje pikante wijze met elkaar amuseren.
De liedjes en teksten, waarvan de meesten in onvervalst
dialect van Bergen op Zoom werden uitgevoerd vonden veel bijval bij de
aanwezigen. Wij zijn door de liedteksten veel te weten gekomen over de mores
van het verleden en werden aangenaam verrast dat er nog een lied werd gezongen
van onze streekgenoot uit Rijsbergen Drik de Bruin.
Het gezelschap heeft ons doen lachen met een optreden van
een blik twee theedoeken en een pollepel waarbij tijdens het zingen van het
lied het huwelijksgereedschap van de uitvoerende artiest diverse malen in het
gevaar kwam.
Als slot van de middag wordt er altijd aan de leden van het
koor de gelegenheid gegeven om een eigen werk, stukje tekst, dansje of ballades
te presenteren, te declameren of liederen ten gehore te brengen al dan niet
ondersteund door CD of MP3, een pianist, accordeon, mondorgel of ordinaire
trekzak. Het is een Winkel van Sinkel waarbij het beste in een mens naar boven
komt
Alice, onze cantororganiste, heeft een vermakelijke tekst
gepresenteerd over een petje dat na diverse omwegen toch weer op zijn plaats
terugkeerde.
Ook voor haar had het Cecilia comité een erg
toepasselijke tekst in een lied verwerkt.
Piet heeft haar uitvoerig bedankt voor haar bijdragen het
afgelopen jaar achter orgel en piano en haar een bloemetje Maximaformaat
overhandigd.
Wim Baremans heeft op zijn manier een edelhert laten burlen,
op zo een natuurlijke manier dat er uit de zaal om een afschotvergunning voor
het edelhert werd gevraagd.
Als kunstfluiter heeft Wim zijn sporen verdiend. Aan hem
is gevraagd volgend jaar een stukje kunst te fluiten in ons dialect. Bij een
van de door hem gefloten vogel geluiden heb ik een vogel uit de zaal zijn
oproep horen beantwoorden. Alles is mogelijk Wim, bedankt.
Als laatste uitvoerend koorlid heeft Roos een lied
uitgezocht wat iedereen kent en al zo'n 150 jaar in allerlei variaties wordt
uitgevoerd.
Als lid van het bestuur en Cecilia comité heeft Roos samen met Mich
aan de piano een prachtig lied in het Cubaanse Spaans ingestudeerd en ten
gehore gebracht. Het is een heel bekend lied van een Spaanse Bask genaamd
Iradier die na een bezoek aan Havana in Cuba omstreeks 1863 dit lied heeft
geschreven.
Het heet La Paloma. De duif heeft als bindende factor een meisje, ze ziet een duif achter een vensterruit terwijl haar geliefde opstijgt naar zijn mio Dio, zijn hemelse schepper. beiden zijn onbereikbaar voor elkaar. Het lied is een vorm van een zeemanslied waarbij de zeeman dikwijls niet terugkeerde van zijn reis en een geliefde achterliet.
Het originele thema
van het lied is terug te voeren op de oorlogen tussen Perzië en Griekenland.
Vanaf een zinkend schip vlogen witte duiven terug naar het vaderland, zo de
liefde weergevend van de stervende soldaten dan wel zeemannen aan hun
geliefden, die op het vasteland op de zeelui zaten te wachten. In de diverse
versies ging de originele betekenis verloren, maar dat liefde de dood
overwint bleef altijd het thema.
Het was een prachtige originele vertolking van het lied.
Roos heeft het merendeel van liedteksten gemaakt en de
bijpassende melodieën verzorgd en is door Piet benoemd tot zijn creatieve
opvolgster.
Na een uitgebreid dankwoord van Piet Rasenberg
waarbij
iedereen die betrokken is geweest om deze dag te doen slagen zijn
vernoemd en in het bijzonder Mich Potters voor zijn bereidwilligheid
het merendeel van de liederen op de piano te begeleiden en voorafgaand
de repetities bij te wonen.
De koorleden zijn om omstreeks half zes heel voldaan huiswaarts gekeerd.
23 November 2014,
Van uw verslaggever: Joost Huijbrechts.
